O papel da persoa coidadora e o dobre loito
Hai pouco faleceu miña nai, xa moi maior e totalmente dependente de min. Agora podo descansar algo máis, pero sinto certa culpa ao saír e gozar do meu tempo libre. Por que me pasa isto? Raquel Figueira.
Cando alguén pasa anos ao coidado dunha persoa totalmente dependente, o seu falecemento pode xerar sentimentos contraditorios: a dor provocada pola perda dun ser querido mestúrase coa sensación de alivio ao poder descansar e aproveitar unha liberdade que antes non se tiña.
Isto pode derivar nunha culpabilización que dificulta aínda máis o dó, xa de por si condicionado por todo o desgaste que provoca ter a alguén a cargo as 24 horas do día. De feito, fálase dun dobre loito xa que se producen dúas perdas: cando comeza esa dependencia e cando falecen.
Para minimizar esa impresión de baleiro que queda é fundamental traballar nunha reestruturación da vida e en encher eses ocos que ocupaba a dedicación á outra persoa, creando novos ritmos e rutinas diarias. Tamén é preciso concienciarse de que esa dualidade de percepcións negativas e positivas é totalmente normal, asumindo que lle ocorre a todo o mundo.