O concepto de aborto na lexislación española e a diferenza cun bebé nacido con vida que falece
A ollos da xustiza española, é o mesmo un aborto ca unha persoa recén nacida que morre logo do parto? Raúl Díaz
O Ministerio de Xustiza español distingue claramente entre as dúas circunstancias: de acordo coas súas directrices, un aborto dáse cando o feto ten máis de 180 días (isto é, unhas 26 semanas) e cando nace sen vida. Pola contra, non considera aborto toda aquela persoa que nace con vida, aínda que faleza ao pouco tempo do parto.
Como é lóxico, isto ten as súas repercusións no tratamento funerario. Deste xeito, nos casos dos recén nacidos que morren primeiro debe inscribirse o seu nacemento no Rexistro Civil e logo a súa defunción. Polo tanto, hai que achegar sete documentos: catro para acreditar o seu nacemento (o cuestionario de nacemento cuberto, a estatística de nacemento cuberta, as copias do DNI dos proxenitores e o libro de familia) e outros tres para avalar a súa defunción (o certificado médico, o cuestionario da declaración de defunción e unha copia do DNI da persoa defunta).
Pola contra, no suposto dos abortos abonda con presentar no Rexistro Civil a declaración de alumeamento de criaturas abortivas, a estatística de nacemento cuberta e copia do DNI dos proxenitores.